تاثیر کارباید ها در استحکام در دمای بالا ذر فولاد گرم کار
با سلام
در صورت امکان سوال خود را کمی واضح تر مطرح می کنید تا دوستان بتوانند به شما کمک کنند. ؟
اما به صورت کلی در مورد کلیه کاربیدها و تاثیر آنها بر روی فولادهای گرم کار دنبال مطلب می گردید من کتاب های راهنمای عملیات حرارتی برای کاربران و کتاب اسمیت ترجمه ی دکتر اکرامی رو به شما پیشنهاد می دهم
اطلاعاتی هم که بنده در باره ی فولادهای ابزار گرم کار (H) دارم این است که به 3 نوع اصلی تقسیم می شوند .1- کرم پایه از H1 تا H19 فکر کنم . 2- فولاد پایه تنگستنی از H20 تا H39 و پایه مولیبدن که شماره هاس یادم نمی یاد
علاوه بر اینها عنصر آلیاژیهای دیگری با توجه به نوع کار به آن اضافه می شود. مثلا H13 سیلیسیم زیاد دارد برای مقاومت به اکسایش
اما درباره ی سوالی که پرسیدی معمولا برای افزایش استحکام کاربیدها خیلی مهم هست اما نحوه توزیع و اندازه آنها خیلی مهم هست . برای همین منظور اکثر فولادهای گرم کار را دو بار باز پخت میکنند . و در دمای اتاق سرد میکنند که باعث می شود زمینه ما شامل مارتنزیت و کمی آستنیت باقیمانده و دربعضی نوع ها بینات هم میگیریم . اینو میدونم که در بازپخت اول کاربیدهای کرم و مولیبدن جامد در زمینه حل می شوند اما کاربیدهای وانادیم باقی می مونه . با دوبار باز یخت کردن با اطمینان میتونیم بگیم شاهد کاریدهای ریز مولیبدن ، کرم ، و وانادیم در زمینه ی مارتنزیت بازپخت شده هستیم که خود این موضوع باعث افزایش استحکام و سختی میشه
امیدوارم این اطلاعاتی که داشتم کمی کمکت کرده باشه
اما مطمئنم که تو این کتابها مخصوصا اولی اطلاعات بیشتری گیر میاری
اون عکس که گذاشتمو لطفا ببینید آخه ترجمه اش می گه ز بالای Ms این تبدیل رخ می ده ... اما تصویرشو ببینید از T0 به بعد مارتنزیت انرژیش پایین تر و پایدار تر پس چرا گفته از بالای Ms? من از روی شکل متوجه نمی شم
