مشاعرۀ سنّتی

[panjkhah]

انگار قلبم در گسلهای تو جا ماند
وقتی که می خندی دلم پس لرزه دارد

درین دیار بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پرملال من پرنده پر نمیزند
(هوشنگ ابتهاج)

 

[امالیا]

درین دیار بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پرملال من پرنده پر نمیزند
(هوشنگ ابتهاج)

دل زود باورم را به کرشمه ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی

 

[panjkhah]

دل زود باورم را به کرشمه ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی

یادایامی که در گلشن فغانی داشتم
درمیان لاله وگل آشیانی داشتم
(رهی معیری)

 

[امالیا]

یادایامی که در گلشن فغانی داشتم
درمیان لاله وگل آشیانی داشتم
(رهی معیری)

مرا تو جان شیرینی بتلخی رفته از اعضا
الا ای جان به تن بازآ و گرنه تن بجان آید

 

[some1]

مرا تو جان شیرینی بتلخی رفته از اعضا
الا ای جان به تن بازآ و گرنه تن بجان آید

دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده آه رهایش کن
یا خالی از هوی و هوس دارش
یا پای بند مهر و وفایش کن

 

[امالیا]

دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده آه رهایش کن
یا خالی از هوی و هوس دارش
یا پای بند مهر و وفایش کن

نکند میل دل من بتماشای چمن
که تماشای دل آنجاست که دلدار آنجاست

 

[baran72]

نکند میل دل من بتماشای چمن
که تماشای دل آنجاست که دلدار آنجاست

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش

 

[snazari]

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

 

[salvador]

امروز مرا در دل جز یار نمی‌ گنجد

تنگ است از آن در وی اغیار نمی‌ گنجد

 

[baran72]

امروز مرا در دل جز یار نمی‌ گنجد

تنگ است از آن در وی اغیار نمی‌ گنجد

دوری زبرم ای گل ریحان چه نویسم/ من مور ضعیفم به سلیمان چه نویسم/ترسم که قلم شعله کشد صفحه بسوزد/با این دل پر درد به یاران چه نویسم

 

[Shahab]

دوری زبرم ای گل ریحان چه نویسم/ من مور ضعیفم به سلیمان چه نویسم/ترسم که قلم شعله کشد صفحه بسوزد/با این دل پر درد به یاران چه نویسم

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صدبار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

 

[مدیسا]

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صدبار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

هر آنکه جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

 

[vahid haghverdi]

هر آنکه جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

 

[..:PURE:..]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشوذ

 

[مدیسا]

دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشوذ

دل دادمش بمژده و خجلت همی برم
زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست

 

[shokoufeh94]

دل دادمش بمژده و خجلت همی برم
زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست

تا تو را حالی نباشد همچو ما
حال ما باشد تو را افسانه پیش

 

[bita-77]

تا تو را حالی نباشد همچو ما
حال ما باشد تو را افسانه پیش

شکستن صف من کار بی صفایان نیست
که شهریارم و صاحبدلان سپاه منست

 

[shokoufeh94]

شکستن صف من کار بی صفایان نیست
که شهریارم و صاحبدلان سپاه منست

تنها نه باغ تیره که تا دیده بنگریست
در دشت و کوه و راغ فضا تیره بود و تار

 

[bita-77]

تنها نه باغ تیره که تا دیده بنگریست
در دشت و کوه و راغ فضا تیره بود و تار

راز درون پرده ز رندان مست پرس

کاین حال نیست زاهد عالی مقام را
حافظ

 

[g h A s E d A k]

راز درون پرده ز رندان مست پرس

کاین حال نیست زاهد عالی مقام را
حافظ

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه ی فال به نام من دیوانه زدند

 

[bita-77]

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه ی فال به نام من دیوانه زدند

دیروز، در میانه ی بازی، ز کودکان
آن شاه شد که جامهی خلقان ببر نداشت

 

[g h A s E d A k]

دیروز، در میانه ی بازی، ز کودکان
آن شاه شد که جامهی خلقان ببر نداشت

تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

 

[bita-77]

تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

کهن جامه ی خویش پیراستن
به از جامه ی عاریت خواستن
سعدی

 

[g h A s E d A k]

کهن جامه ی خویش پیراستن
به از جامه ی عاریت خواستن
سعدی

ناصح به طنز گفت حرام است می مخور
گفتم به چشم و گوش به هر خر نمی کنم

 

[shokoufeh94]

ناصح به طنز گفت حرام است می مخور
گفتم به چشم و گوش به هر خر نمی کنم

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید

 

[bita-77]

ناصح به طنز گفت حرام است می مخور
گفتم به چشم و گوش به هر خر نمی کنم

مرا مهر سيه چشمان ز سر بيرون نخواهد شد
قضای آسمان است اين و ديگرگون نخواهد شد..

 

[g h A s E d A k]

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد[/FONT]

 

[shokoufeh94]

دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد

دل دوستان جمع بهتر که گنج
خزینه تهی به که مردم به رنج

 

[bita-77]

دل دوستان جمع بهتر که گنج
خزینه تهی به که مردم به رنج

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم ترا
ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم ترا
زین جور بر جانم کنون، دست از جفا شستی به خون
جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم ترا

 

[g h A s E d A k]

از بتان آن طلب ار حسن شناسی ای دل
کاین کسی گفت که در علم نظر بینا بود