فراق یار

[خیال شیشه ای]

میخواهی بری؟ بهانه میخواهی؟
بگذار من بهانه را دستت دهم
برو و هركس پرسید بگو
لجوج بود
... ... همیشه سرسختانه عاشق بود
... بگو فریاد مى كرد
همه جا فریاد مى كرد فقط مرا مى خواهد
بگو دروغ مى گفت
مى گفت هرگز ناراحتم نكردى
بگو درگیر بود
همیشه درگیر افسون نگاهم بود
بگو او نخواست
نخواست كسى جز من در دلش خانه كند
اینهمه بهانه برایت آوردم
حالا اگر مى خواهى
برو به سلامت

 

[mani24]

[h=2][/h]

از " تـــو " دلـگیـــر نیستَــــم . . .

اَز دلـَــم دلـگیـــرَم !

کــــه نَبــــودَنـتــــ را صَبــــورانــــه تحمـــــل میکـنَــــد . . .

بـی هیـــچ شِـکــــوه ای ...!!

 

[خیال شیشه ای]

هر شبـــ وقتــ خوابــ


به جــای تـو


تنـهایی ام را به آغوش میــکشـــم



و او به جــای قصـه ی لیلــــی و مجـنــون



بـا قصـه ی فرهــادی خوابــم میـکـنـد کـه

.. با عشــــق شیرینــش مرد




نمی دانـم عاقبـتــــ ما ــ مـن و تـو ــ همـان لیلــی و مجنــون می شویـم



یا اینـکـه مـن همـان فـرهـادی میــــشــــوم که به عشـق تو بیسـتـون ساخـتـــ و ...



بی روی دوســت چشـــم فرو بستـــــ

 

[mani24]

[SUP]وای بر من
گر تو آن گم کرده ام باشی
که بس دور است بین ما
که این سو
پیرمردی با سپیدی های مو
و هزاران بار مردن رنج بردن
با خمی در قامت از این راه دشوار
که این سو
دستها خوشکیده
دل مرده
به ظاهر خنده ای بر لب
و گاهی حرفهای پیچ در پیچ
و هم هیچ
و گه گاهی
دو خط شعری
که گویای همه چیز است و خود ناچیز
وای بر من
گر تو آن گم کرده ام باشی
که بس دور است بین ما
که آن سو
نازنینی غنچه ای شاداب و
صدها آرزو بر دل
دلی گهواره عشقی
که چندی بیش نیست شاید
و از بازیچه بودن سخت بیزاریست
وای بر من
گر تو آن گم کرده ام باشی
که بس دور است بین ما
و عاشق گشتن و عاشق نمودن
سخت دشوار است[/SUP]

[SUP]...[/SUP]
​

 

[خیال شیشه ای]

نام تو را تا میبرم

قلبم غریبی می کند
چشم انتظاری در دلم
درد عجیبی می کند...

 

[mani24]

نام تو را تا میبرم

قلبم غریبی می کند
چشم انتظاری در دلم
درد عجیبی می کند...

تا چشم ها را بستم
آرزویم تو شدی
فكر رفتن كردم
سمت و سویم تو شدی
تا كه لب وا كردم
گفتگویم تو شدی
در میان سكوت شبهایم
جستجویم تو شدی
زیر باران پر احساس خیال
شستشویم تو شدی
هركجا بودم من
پیش رویم تو شدی...
نازنین در تمام قصه های من
هیچ كس جز تو نبود
همه اویم تو شدی

 

[خیال شیشه ای]

اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم

که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است​

 

[خیال شیشه ای]

امشب از دوري تو دلتنگم و غم انگيزترين آهنگم

امشب از غصه و غم لبريزم آه اي عشق مگر من سنگم

برگي از شاخه جدا در پاييز خشك و بي حوصله و كمرنگم

بي تو دهگده اي خاموشم دور افتاده ترين آهنگم

حر ف ناگفته زياد است ولي حيف در قافيه ها مي لنگم. ​

 

[mani24]

این روزا ریاضیم خیلی ضعیف شده .....
​

​

دیگه نمی تونم بعضی هارو
​

​

​

ادم حساب کنم .......​

​

​

 

[mahsa92]

[FONT=&quot]يادها رفتند و ما هم ميرويم از يادها. کي بماند برگ کاهي در ميان بادها...[/FONT]

 

[mehryas]

یادت مرا فراموش

یادت مرا فراموش


اون لحظه که یه دفعه و بی هوا یادت میفته به اون اولین بار انگار گرفتار شدنه... اون سر جا خشک شدنه...

اون پاها رفتن و دل موندنه دنبال قدمهاش که معلوم نیست چرا شبیه راه رفتن هیشکی نیس...
اون سق خشک شدنه هر بار که میبینیش که از دور میاد و میره...
اون دوازده و بیس دیقه ی هر ظهر جلوی اون پاساژ کهنه ی درب و داغون پا سست کردنه که کی برسه و فقط رد شه...
فقط رد شه...
اون دنبالش تو کوچه پس کوچه ی بی در و پیکر شهر شرجی رفتنه و گمش کردنه...
سال تحصیلی تموم شدنه و حسرت یه سلام به دل موندنه...
بی هوا وسط همه ی این هر روزا ....
اینا یادت بیاد
همه ی همه ی اینا یادت بیاد ....


صورتش یادت نیاد ....

اون لحظه...

 

[RZGH]

این روزا ریاضیم خیلی ضعیف شده .....
​

​

دیگه نمی تونم بعضی هارو
​

​

ادم حساب کنم .......​

​

همیشه درریاضیات ضعیف بودم
سالهاست دارم حساب می کنم چگونه من به علاوه تو شدفقط من

 

[خیال شیشه ای]

همیشه درریاضیات ضعیف بودم
سالهاست دارم حساب می کنم چگونه من به علاوه تو شدفقط من

در ریاضی عشق
من منهای تو
با چیزی برابر نمی شود
درب و داغان می شود
پی کارش می رود

 

[mani24]

در ریاضی عشق
من منهای تو
با چیزی برابر نمی شود
درب و داغان می شود
پی کارش می رود

سالهاست منتظرم
سر، کوچه ی خاطرات
برف تمام زمین را سفید کرده
ساعتم یخ زده!
سرما تنم را میسوزاند
آغوشت کجاست؟
فقط لحظه ای مرا برای خود بدان
و خود را برای من
برگرد
بگذار این انتظار به پایان برسد.

 

[mani24]

همیشه درریاضیات ضعیف بودم
سالهاست دارم حساب می کنم چگونه من به علاوه تو شدفقط من

​

محال نیست


برگشتنت

ولی

من میروم

تا ما شدنمان

محال بماند

. . . .





​

 

[RZGH]

​

محال نیست


برگشتنت

ولی

من میروم

تا ما شدنمان

محال بماند

. . . .





​

من ردشدم ولی تونه
این یعنی من امدم برای ماندن
ولی تو
توماندی
برای هرگزنرسیدن

 

[mani24]

من ردشدم ولی تونه
این یعنی من امدم برای ماندن
ولی تو
توماندی
برای هرگزنرسیدن

يه نفر منتظره تو بهارش باشي . . .

تا كنارت باشه . . .

تا كنارش باشي . . .

 

[Data_art]

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست

در تنگ قفس باز است و افسوس

که بال مرغ آوازم شکسته ست

نمی دانم چه می خواهم بگویم
غمی در استخوانم می گدازد

خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می نوازد

گهی در خاطرم می جوشد این وهم
ز رنگ آمیزی غمهای انبوه

که در رگهام جای خون روان است
سیه داروی زهرآگین اندوه

فغانی گرم وخون آلود و پردرد
فرو می پیچیدم در سینه تنگ

چو فریاد یکی دیوانه گنگ
که می کوبد سر شوریده بر سنگ

سرشکی تلخ و شور از چشمه دل
نهان در سینه می جوشد شب و روز

چنان مار گرفتاری که ریزد
شرنگ خشمش از نیش جگر سوز

پریشان سایه ای آشفته آهنگ
ز مغزم می تراود گیج و گمراه

چو روح خوابگردی مات و مدهوش
که بی سامان به ره افتد شبانگاه

درون سینه ام دردی ست خونبار
که همچون گریه می گیرد گلویم

غمی ‌آشفته دردی گریه آلود
نمی دانم چه می خواهم بگویم

 

[mani24]

در دست گلی دارم این بار که می آیم

کان را به تو بسپارم این بار که می آیم

دربسته نخواهد ماند بگذار کلیدش را

در دست تو بسپارم این بار که می آیم

هم هرکس وهم هر چیز جز عشق تو پالودست

از صفحه پندارم این بار که می آیم

خواهی اگرم سنجی می سنج که جز مهرت

از هر چه سبکبارم این بار که می آیم

سقفم ندهی باری جایی بسپار آری

در سایه دیوارم این بار که می آیم

باور کن از آن تصویر، آن خستگی آن تخدیر

بیزارم و بیزارم این بار که می آیم

دیروز بهل جانا! با تو همه از فردا

یک سینه سخن دارم این بار که می آیم

 

[banooyeariayi]

بغضی
که در گلوی زندگی گیر کرده است
فشار انگشت هایش را که بردارد
می ترکد
چشمهای منقرضم
و بارانی شرح
سکوت همه ی لحظه هارا خورد میکند.

 

[mani24]

پشت دریاها شهری ست
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است
بامها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرند
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله، به یک خواب لطیف

خاک موسیقی احساس تو را می شنود
و صدای پر مرغان اساططیر می آید در باد

پشت دریا شهری ست
که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند.

پشت دریاها شهری ست!
قایقی باید ساخت

 

[anise b]

روزی آمده بودی
كه من تمام نشانی ها را نوشتم
با خط بد نوشتم
و تو تمام خانه ها را گم كردی
بمن نگفتی
همسایه ها گفتند
دیر آمدی
پنجره بوی رطوبت داشت
به من نگفتی
كه بیرون از خانه باران است

 

[Data_art]

دو دریچه ، دو نگاه ، دو پنجره​

دو رفیق ، دو همنشین ، دو حنجره​

دو مسافر تو مسیر زندگی​

دو عزیز ، دو همدم همیشگی​

با هم از غروب و سایه رد شدیم​

قصه ی عاشقی رو بلد شدیم​

فکر می کردیم آخر قصه اینه​

جز خدا هیشکی ما رو نمی بینه​

دو غریبه ، دو تا قلب در به در​

دو تا دلواپس این چشمای تر​

دو تا اسم ، دو خاطره ، دو نقطه چین​

دوتا دور افتاده ی تنها نشین​

عاقبت جدا شدن دستای ما​

گم شدیم تو غربت غریبه ها​

آخر اون همه لبخند و سرود​

چشم پر حسادت زمونه بود​

دو غریبه ، دو تا قلب در به در​

دو تا دلواپس این چشمای تر​

دو تا اسم ، دو خاطره ، دو نقطه چین​

دوتا دور افتاده ی تنها نشین​

 

[Data_art]

یکی هست ، تو قلبم ​

​

که هرشب واسه اون می نویسم و اون خوابه​

​

نمی خوام ، بدونه​

​

واسه اونه که قلب من این همه بی تابه​

​

یه کاغذ ،یه خودکار ​

​

دوباره شده همدم این دل دیوونه ​

​

یه نامه ، که خیسه ​

پر از اشک و کسی بازم اون و نمی خونه​

​

یه روز همین جا ، تویه اتاقم ​

یه دفعه گفت داره میره​

چیزی نگفتم ، آخه نخواستم​

دلش و غصه بگیره​

گریه می کردم ، درو که می بست​

می دونستم که میمیرم​

اون عزیزم بود ، نمی تونستم ​

جلوی راشو بگیرم​

 

[mani24]

[h=2][/h]

بی نگاهِ عشق مجنون نيز ليلايي نداشت
بي مقدس مريمي دنيا مسيحايي نداشت

بي تو اي شوق غزل‌آلوده‌يِ شبهاي من
لحظه‌اي حتي دلم با من هم‌آوايي نداشت

آنقدر خوبي كه در چشمان تو گم مي‌شوم
كاش چشمان تو هم اينقدر زيبايي نداشت!

اين منم پنهانترين افسانه‌يِ شبهاي تو
آنكه در مهتاب باران شوقِ پيدايي نداشت

در گريز از خلوت شبهايِ بي‌پايان خود
بي تو اما خوابِ چشمم هيچ لالايي نداشت

خواستم تا حرف خود را با غزل معنا كنم
زير بارانِ نگاهت شعر معنايي نداشت

پشت درياها اگر هم بود شهري هاله بود
قايقي مي‌ساختم آنجا كه دريايي نداشت

پشت پا مي‌زد ولي هرگز نپرسيدم چرا
در پس ناكاميم تقدير جاپايي نداشت

شعرهايم مي‌نوشتم دستهايم خسته بود
در شب باراني‌ات يك قطره خوانايي نداشت

ماه شب هم خويش مي‌آراست با تصويرِ ابر
صورت مهتابي‌ات هرگز خودآرايي نداشت

حرفهاي رفتنت اينقدر پنهاني نبود
يا اگر هم بود ، حرفي از نمي آيي نداشت

عشق اگر ديروز روز از روز‌گارم محو بود
در پسِ امروز‌ها ديروز، فردايي نداشت

بي تواما صورت اين عشق زيبايي نداشت
چشمهايت بس كه زيبا بود زيبايي نداشت​

 

[mani24]

​

دو بیگانه روزی شدند آشنا​

فسونی دمیدند در گوش هم​

نگه شیوه ی آشنایی گرفت​

گشودند چشمی در آغوش هم​

**********​

دو نا آشنا آشناتر شدند​

دلاویز شد رقص پندارها​

یکی لب شدو دیگری نغمه اش​

در آمیخت پیوند دیدارها​

**********​

ولی نا شناسی که دل بر تو بست​

تورا نیز بیگانه از خویش یافت​

تو را جست و با دیگری خو گرفت​

تو را جست و از دیگری روی تافت​

**********​

شبی دل به رنگی اگر باختم​

شب دیگر آن رنگ دوشین نبود​

من این درد را با که گویم دریغ​

که آن را که می خواستم این نبود​

**********​

دو بیگانه ایم و دو نا آشنا​

که کس با کس اینگونه دشمن نبود​

من آن را که می خواستم در تو مرد​

تو می جستی آن را که در من نبود​

​

 

[anise b]

گمانم اشک هایم را نم ديوار میفهمد

شکستن زیر باران را خم ديوار میفهمد

تمام حرف های خیس و تب دار نگاهم را

سکوت تلخ و گنگ و مبهم ديوار میفهمد

سرود غصه ها را با دلی پر سوز میخوانم

صدای زیر آهم را بم ديوار میفهمد

فشار بغض های آجری بر پشت چشمانم

تحمل را ستون محکم ديوار میفهمد

من از وقتی که لبخندم ترک برداشت فهمیدم

زبانم را شکاف پرغم ديوار میفهمد

 

[mani24]

کي بود که با اشکاي تو يه اسمون ستاره ساخت

کي بود که به نگاه تو دلش رو عاشقونه باخت

کي بود که با نگاه تو خواب و خيال عشق و ديد

کي بود که تنها واسه تو از همه دنيا دل بريد

نگو کي بود کجايي بوداونکه برات ديوونه بود

رو خط به خط زندگيش از عشق تو نشونه بود

من بودم اونکه دلشوساده به پاي تو گذاشت

اونکه واسش بودن تو به غير غم چيزي نداشت

من بودم اونکه دل اخر عشق تورو خوند

اونکه به جاي عاشقي حسرتشو به دل نشوند

حسرت دوست داشتن تو هميشگي بوده و هست

کاش ميرسيد به گوش تو صداي قلبي که شکست

 

[banooyeariayi]

آخرین سهــــــ ــــ ــم ما از هم

همین سکوتـــــــــ ـــــــ ــــ اجباری سـتــــــ ـــ ـ ..​

 

[anise b]

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست
در تنگ قفس باز است و افسوس

که بال مرغ آوازم شکسته ست


نمی دانم چه می خواهم بگویم
غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ

گهی می سوزدم گه می نوازد


گهی در خاطرم می جوشد این وهم
ز رنگ آمیزی غمهای انبوه
که در رگهام جای خون روان است

سیه داروی زهرآگین اندوه


فغانی گرم وخون آلود و پردرد
فرو می پیچیدم در سینه تنگ
چو فریاد یکی دیوانه گنگ

که می کوبد سر شوریده بر سنگ


سرشکی تلخ و شور از چشمه دل
نهان در سینه می جوشد شب و روز
چنان مار گرفتاری که ریزد

شرنگ خشمش از نیش جگر سوز


پریشان سایه ای آشفته آهنگ
ز مغزم می تراود گیج و گمراه
چو روح خوابگردی مات و مدهوش

که بی سامان به ره افتد شبانگاه


درون سینه ام دردی ست خونبار
که همچون گریه می گیرد گلویم

غمی ‌افتاده دردی گریه آلود
نمی دانم چه می خواهم بگویم


هوشنگ ابتهاج (ه.الف.سایه)