زندگي موجودات درخاك بستگي كامل به وجود مواد آلي براي تامين انرژي و عناصر غذايي دارد. به همين دليل، يكي از ويژگي هاي خاك هاي خوب داشتن مواد آلي به مقدار مناسب در تركيب خاص مي باشد. در اين راستان تحقيقي بر روي خاك اراضي كشاورزي، شامل ديم پرشيب، ديم كم شيب، و اراضي مرتعي در 3 منطقه (شهرستان كرمانشاه، شهرستان پاوه، شهرستان جوانرود) دراستان كرمانشاه انجام شد و ميزان ماده آلي در سه لايه سطحي (30-0) سانتي متر، لايه مياني (60-30) سانتي متر و لايه تحتاني (90-60) سانتي متر در قالب طرح كرت هاي دوبار خرد شده با پايه بلوك هاي كامل تصادفي مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرارگرفت. نتايج اين بررسي ها برروي 81 نمونه خاك منتقل شده به آزمايشگاه نشان داد كه بين درصد ماده آلي خاك در مناطق مختلف، تيمارهاي زراعي متفاوت و لايه هاي سطحي، مياني و تحتاني خاك، با احتمال 99 درصد اختلاف معني دار وجود دارد. مقايسه ميانگين تيمارهاي مختلف با استفاده از روش دانكن مشخص كرد كه دربين مناطق مختلف، بيشترين ميزان ماده آلي متعلق به شهرستان كرمانشاه و كمترين ميزان آن متعلق به شهرستان پاوه مي باشد. در بين اراضي هم، مرتع داراي بالاترين درصد ماده آلي و اراضي ديم پرشيب، داراي پايين ترين درصد ماده آلي هستند. همچنين بيشترين ميزان ماده آلي در لايه سطحي و كمترين ميزان آن درلايه تحتاني مشاهده شد.
