شمع
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
شمـــع زســـوزی ازدرون بسوز می دهد نـدا
بیـــا تـــو یــــــارنــازنیـن رسیــده ام بـه انتها
بیـــا تـــو شعلــه ام ببیــن بــخاطر تو روشنم
بیـــــا شــراره ای بـــزن کنـــون فتـــاده ام زپا
بیـــا که گـــر نبینمــت بــه خاموشی فرو روم
بیـــا کــــه تــا نظـــــر کنم ز آخرین شراره ها
نه یک نگـــه به اشک او نه بشنــود صدای او
بگویدش به خـود نگرتو زین سپس مخوان مرا
برفت آن زمان که شب تو در میــان و گرد تــو
ز هـــر طرف نظـــر به تو ز گل رخان خوش ادا
یکی رباب و ساز و نی یکی شراب وجام می
یکــی ترانـــه خــوان بـود و یکی مدیحه گوترا
همـــه بــه گــــرد نــور تــو ولی همه ز انتفاع
کنون نمانده هیچ کــس تمــام گشتـه ماجرا
به آن زمــان کنار تـــو بـــودم که جلوه گر کنم
جمال خویش و حسن خود زپرتو تو خـویش را
کنون که رفـت نور تو خـــراب گشــت جمع تو
مــــرا درایتــــی بــــود رهـــا شـوم از ایـن بلا
چو این شنید شعله را فرو کشیــــد بی صـدا
به شام تـار و بس سیه بمـرگ خود دهد رضا
عراقي
بیـــا تـــو یــــــارنــازنیـن رسیــده ام بـه انتها
بیـــا تـــو شعلــه ام ببیــن بــخاطر تو روشنم
بیـــــا شــراره ای بـــزن کنـــون فتـــاده ام زپا
بیـــا که گـــر نبینمــت بــه خاموشی فرو روم
بیـــا کــــه تــا نظـــــر کنم ز آخرین شراره ها
نه یک نگـــه به اشک او نه بشنــود صدای او
بگویدش به خـود نگرتو زین سپس مخوان مرا
برفت آن زمان که شب تو در میــان و گرد تــو
ز هـــر طرف نظـــر به تو ز گل رخان خوش ادا
یکی رباب و ساز و نی یکی شراب وجام می
یکــی ترانـــه خــوان بـود و یکی مدیحه گوترا
همـــه بــه گــــرد نــور تــو ولی همه ز انتفاع
کنون نمانده هیچ کــس تمــام گشتـه ماجرا
به آن زمــان کنار تـــو بـــودم که جلوه گر کنم
جمال خویش و حسن خود زپرتو تو خـویش را
کنون که رفـت نور تو خـــراب گشــت جمع تو
مــــرا درایتــــی بــــود رهـــا شـوم از ایـن بلا
چو این شنید شعله را فرو کشیــــد بی صـدا
به شام تـار و بس سیه بمـرگ خود دهد رضا
عراقي
شمس الدین عراقی
شمس الدین عراقی
بزم خوبان شد مناسب روز جشن است و سرور
می خرامد گلرخی خندان خماران را عبور
زیر پای نازکش گل های قالی غنچه زد
یاس خوشبو گوشه ای پنهان ؛ نمی شاید حضور
بیصدا آیینه از عمق وجودش آرزو
کاش می شد خاطر خوبش به ما اینجا خطور
شمع روشن مضطرب ، بی تاب و گریان منتظر
ای مسیحا ، زنده کن جانم به شورانم ز گور
دشت و صحرا غرق گل ، شاد آمده اردیبهشت
خوب و نیکو سیرتی نیکو سرشت آمد ، چو حور
بر لب یاران مبارک باد و او را هدیه ها
دست خالی آمدم بر ما ببخشاید ، قصور
بی نشان چیزی ندارد لایق دستان او
گر قبول افتد همین ؛ دلگیر می خندد ز دور
شمس الدین عراقی
بزم خوبان شد مناسب روز جشن است و سرور
می خرامد گلرخی خندان خماران را عبور
زیر پای نازکش گل های قالی غنچه زد
یاس خوشبو گوشه ای پنهان ؛ نمی شاید حضور
بیصدا آیینه از عمق وجودش آرزو
کاش می شد خاطر خوبش به ما اینجا خطور
شمع روشن مضطرب ، بی تاب و گریان منتظر
ای مسیحا ، زنده کن جانم به شورانم ز گور
دشت و صحرا غرق گل ، شاد آمده اردیبهشت
خوب و نیکو سیرتی نیکو سرشت آمد ، چو حور
بر لب یاران مبارک باد و او را هدیه ها
دست خالی آمدم بر ما ببخشاید ، قصور
بی نشان چیزی ندارد لایق دستان او
گر قبول افتد همین ؛ دلگیر می خندد ز دور
شب وشعرو شراب وشوق دیدار
من وماه وستاره هر سه بیدار
نسیم وشبنم وصوت شباهنگ
هوا آب وصدا گردیده همسنگ
گل یاس واقاقی گوش تا گوش
پرندی ژاله‌گون بگرفته بر دوش
به شاخ بید بُن گنجشک خاموش
به آوای وکان داده فرا گوش
فروغ شمع وشور رقص شیرین
تن پروانه سُوزد یار دیرین
شب ودلواپسی وبیقراری
دل و بی‌تابی وچشم انتظاری
هزاران اختر از چشم شب افتاد
دل بیچاره در تاب وتب افتاد
خُروس باغ همسایه به آواز
به بزم حسرتم شد نغمه پرداز
طلوع فجرومرگ شام تیره
دوچشمانم به راهش مانده خیره
شب دیدار تا بر دل زَنَد نیش
خلاف وعده کرد یار جفا کیش
رحیم سینایی
من وماه وستاره هر سه بیدار
نسیم وشبنم وصوت شباهنگ
هوا آب وصدا گردیده همسنگ
گل یاس واقاقی گوش تا گوش
پرندی ژاله‌گون بگرفته بر دوش
به شاخ بید بُن گنجشک خاموش
به آوای وکان داده فرا گوش
فروغ شمع وشور رقص شیرین
تن پروانه سُوزد یار دیرین
شب ودلواپسی وبیقراری
دل و بی‌تابی وچشم انتظاری
هزاران اختر از چشم شب افتاد
دل بیچاره در تاب وتب افتاد
خُروس باغ همسایه به آواز
به بزم حسرتم شد نغمه پرداز
طلوع فجرومرگ شام تیره
دوچشمانم به راهش مانده خیره
شب دیدار تا بر دل زَنَد نیش
خلاف وعده کرد یار جفا کیش
رحیم سینایی
siyavash51
عضو جدید
گر بسوزی ام بند بند چو شمع
دمی ز سوختن ملالم نیست
من به بال و پر تو می پرم
که دمی بر تو پر و بالم نیست
و ر مرا بی تو پر و بالی هست
آن پر و بال جز وبالم نیست
عطار
دمی ز سوختن ملالم نیست
من به بال و پر تو می پرم
که دمی بر تو پر و بالم نیست
و ر مرا بی تو پر و بالی هست
آن پر و بال جز وبالم نیست
عطار
صائب تبریزی
صائب تبریزی
صائب تبریزی
رحم کن بر ما سیه بختان که با آن سرکشی
شمع در شب ها به دست آرد دلِ پروانه را
شمع در شب ها به دست آرد دلِ پروانه را
مولانا
مولانا
مولانا
مرا با شمع ،نسبت نیست در سوز
که او شب سوزد و من در شب و روز
که او شب سوزد و من در شب و روز
ابو سعید ابوالخیر
ابو سعید ابوالخیر
ابو سعید ابوالخیر
زان می خوردم که روح پیمانهٔ اوست
زان مست شدم که عقل دیوانهٔ اوست
دودی به من آمد آتشی با من زد
زان شمع که آفتاب پروانهٔ اوست
زان مست شدم که عقل دیوانهٔ اوست
دودی به من آمد آتشی با من زد
زان شمع که آفتاب پروانهٔ اوست
سلام دوستانِ خوبم!
فروغی بسطامی
فروغی بسطامی
فروغی بسطامی
حالیا گر قدح باده تو را هست بنوش
که نخورده‌ست کس امروز غم فردا را
کسی از شمع در این جمع نپرسد آخر
کز چه رو سوخته پروانهٔ بی‌پروا را
که نخورده‌ست کس امروز غم فردا را
کسی از شمع در این جمع نپرسد آخر
کز چه رو سوخته پروانهٔ بی‌پروا را
فروغی بسطامی
فروغی بسطامی
فروغی بسطامی
آشنا خواهی گر ای دل با خود آن بیگانه را**اول از بیگانه باید کرد خالی خانه را
کاش می‌آمد شبی آن شمع در کاشانه‌ام**تا بسوزانم ز غیرت شمع هر کاشانه را
کاش می‌آمد شبی آن شمع در کاشانه‌ام**تا بسوزانم ز غیرت شمع هر کاشانه را
siyavash51
عضو جدید
آشنا خواهی گر ای دل با خود آن بیگانه را**اول از بیگانه باید کرد خالی خانه را
کاش می‌آمد شبی آن شمع در کاشانه‌ام**تا بسوزانم ز غیرت شمع هر کاشانه را
می نسازی تا نمی سوزی مرا
سوختن در عشق تو زان خوشترست
همچو شمعی در فراقت هر شبی
تا سحر عطار گریان خوشترست
فروغی بسطامی
فروغی بسطامی
فروغی بسطامی
شعلهٔ شمع رخت بر همه کس روشن کرد
کآتش خرمن پروانهٔ بی‌پروائی
به سر زلف تو دستی به جنون خواهم زد
تا بدانند که زنجیر دل شیدایی
کآتش خرمن پروانهٔ بی‌پروائی
به سر زلف تو دستی به جنون خواهم زد
تا بدانند که زنجیر دل شیدایی
سعيد مطوري
سعيد مطوري
سعيد مطوري
ندانستم چرا آتش به جان زد
كه شمع دل زبهر عاشقان زد
پر پروانه ي عشقي بسوزد
دريغ مي به كام تشنگان زد
كه شمع دل زبهر عاشقان زد
پر پروانه ي عشقي بسوزد
دريغ مي به كام تشنگان زد
شمع دل مي سوزد امـــا اي دريغ
فكر آن پــروانه دارم ، يك نـــظر
فكر آن پــروانه دارم ، يك نـــظر
قســـــمتم با تو تمام عشـــــق بود
ازتو اين بيگانه دارم ، يك نــــظر
ر- اميد
ازتو اين بيگانه دارم ، يك نــــظر
ر- اميد
ایمان فخار
ایمان فخار
ایمان فخار
بشنو از نی چون حکایت می کند
از جدایی ها شکایت می کند
مشنو از نی ، سینه اش از غم تهی است
از غم پوچی روایت می کند
**
بشنو از بلبل که خوش آوا کند،
گل بخواند هرکجا لب وا کند ،
بلبلم در نزد گل بی منزل است،
بی حیا گل را فقط رسوا کند
**
بلبل هرلحظه گلی را همدم است ،
او هزاران گل به قلبش محرم است،
هر گلی بیند به آغوشش رود
باز می نالد خدایا گل کم است
**
گل ولی در عشق سر آورده است
گل نمی نالد اگر افسرده است
گریه اش را نیمه شب ، شبنم بدید
سرو داند گل چرا پژمرده است
**
عشق گل در نزد شمع بی ارزش است
شمع بر انوار شعله دل خوش است
عمر خود را نزد شعله گریه کرد
عمر او هم سن "رقص آتش" است
**
شمع می گوید که من عاشق نیم
من فقط در شعله خودخواهیم
شعله سوزد تا به شب نور آورد
عشق باشد نزد شعله من کیم؟
از جدایی ها شکایت می کند
مشنو از نی ، سینه اش از غم تهی است
از غم پوچی روایت می کند
**
بشنو از بلبل که خوش آوا کند،
گل بخواند هرکجا لب وا کند ،
بلبلم در نزد گل بی منزل است،
بی حیا گل را فقط رسوا کند
**
بلبل هرلحظه گلی را همدم است ،
او هزاران گل به قلبش محرم است،
هر گلی بیند به آغوشش رود
باز می نالد خدایا گل کم است
**
گل ولی در عشق سر آورده است
گل نمی نالد اگر افسرده است
گریه اش را نیمه شب ، شبنم بدید
سرو داند گل چرا پژمرده است
**
عشق گل در نزد شمع بی ارزش است
شمع بر انوار شعله دل خوش است
عمر خود را نزد شعله گریه کرد
عمر او هم سن "رقص آتش" است
**
شمع می گوید که من عاشق نیم
من فقط در شعله خودخواهیم
شعله سوزد تا به شب نور آورد
عشق باشد نزد شعله من کیم؟
سعدی
سعدی
سعدی
امشب که بزم عارفان ازشمع رویت روشنست
آهسته تا نبود خبر رندان شاهدباز را
آهسته تا نبود خبر رندان شاهدباز را
روی خوش و آواز خوش دارند هر یک لذتی
بنگر که لذت چون بود محبوب خوش آواز را
بنگر که لذت چون بود محبوب خوش آواز را
سعدی
سعدی
سعدی
شمعی به پیش روی تو گفتم که برکنم
حاجت به شمع نیست که مهتاب خوشترست
دوش آرزوی خواب خوشم بود یک زمان
حاجت به شمع نیست که مهتاب خوشترست
دوش آرزوی خواب خوشم بود یک زمان
امشب نظر به روی تو از خواب خوشترست
ز سوز عشق من جانت بسوزد
همه پیدا و پنهانت بسوزد
ز آه سرد و سوز دل حذر کن
که اینت بفسرد آنت بسوزد
مبر نیرنگ و دستان پیش او کو
به صد نیرنگ و دستانت بسوزد
به دست خویشتن شمعی نیفروز
که در ساعت شبستانت بسوزد
چه داری آتشی در زیر دامان
کز آن آتش گریبانت بسوزد
دل اندر وصل من بستی و ترسم
که ناگه تاب هجرانت بسوزد
ندارد سودت آنگاهی که یابی
عبید آن نامسلمانت بسوزد
همه پیدا و پنهانت بسوزد
ز آه سرد و سوز دل حذر کن
که اینت بفسرد آنت بسوزد
مبر نیرنگ و دستان پیش او کو
به صد نیرنگ و دستانت بسوزد
به دست خویشتن شمعی نیفروز
که در ساعت شبستانت بسوزد
چه داری آتشی در زیر دامان
کز آن آتش گریبانت بسوزد
دل اندر وصل من بستی و ترسم
که ناگه تاب هجرانت بسوزد
ندارد سودت آنگاهی که یابی
عبید آن نامسلمانت بسوزد
شیخ بهائی
شیخ بهائی
شیخ بهائی
آنانکه شمع آرزو در بزم عشق افروختند
از تلخی جان کندنم، از عاشقی واسوختند
دی مفتیان شهر را تعلیم کردم مسئله
و امروز اهل میکده، رندی ز من آموختند
چون رشتهٔ ایمان من، بگسسته دیدند اهل کفر
یک رشته از زنار خود، بر خرقهٔ من دوختند
یارب! چه فرخ طالعند، آنانکه در بازار عشق
دردی خریدند و غم دنیای دون بفروختند
در گوش اهل مدرسه، یارب! بهائی شب چه گفت؟
کامروز، آن بیچارگان اوراق خود را سوختند
از تلخی جان کندنم، از عاشقی واسوختند
دی مفتیان شهر را تعلیم کردم مسئله
و امروز اهل میکده، رندی ز من آموختند
چون رشتهٔ ایمان من، بگسسته دیدند اهل کفر
یک رشته از زنار خود، بر خرقهٔ من دوختند
یارب! چه فرخ طالعند، آنانکه در بازار عشق
دردی خریدند و غم دنیای دون بفروختند
در گوش اهل مدرسه، یارب! بهائی شب چه گفت؟
کامروز، آن بیچارگان اوراق خود را سوختند
