در حال حاضر دو ميليون و 500 هزار واحد صنفي در كشور فعاليت مي‌كنند كه بيش از 10 ميليون نفر از جمعيت كارگري كشور را به خود اختصاص مي‌دهند اين دسته از كارگران مورد بي‌توجهي قرار گرفته و بسياري از حقوقشان كه ابتدايي‌ترين آن‌ها دستمزد و بيمه است محروم باشند به طوري كه در اكثر مواقع حداقل دستمزد مصوب شوراي عالي كار به اين كارگران پرداخت نشده و با داشتن ساعت كاري بيش از هشت ساعت در طول روز حق بيمه آن‌ها از سوي كارفرمايان پرداخت نمي‌شود.
اينها ابتدايي و بديهي‌ترين حقوق يك كارگر است كه از سوي كارفرمايان ناديده گرفته مي‌شود و وزارت كار نيز علي رغم وظيفه خود در صيانت از نيروي كار با شفافيت اين موضوع در كشور اقدامي براي احقاق حقوق اين دسته از كارگران انجام نمي‌دهد.
مجيد جوان 21 ساله اهري كارگر يك اغذيه فروشي در حوالي ميدان انقلاب تهران است كه به مدت دو سال در اين مكان مشغول به كار است و در همين مكان زندگي مي‌كند. شام و نهارش هم از ساندويج‌هايي كه خودش درست مي‌كند، تامين مي‌شود. ماهانه 60 هزار تومان دريافت مي‌كند كه 10 هزار تومان آن را خرج مي‌كند و بقيه را به شهرستان مي‌فرستد.
او مي‌گويد: براي من مكان شام و نهار مهمترين چيز است همين كه در تهران زندگي مي‌كنم و ماهيانه 50 هزار تومان براي خانواده‌ام مي‌فرستم، قانعم.
از بيمه كه مي‌پرسم گويي چيزي نمي‌داند و مي‌گويد: گاهي اوقات كه ماموراني به اينجا مي‌آيند، صاحب كارم مرا بيرون مي‌فرستد و با پسرش مشغول كار مي‌شود، فكر مي‌كنم آن‌ها ماموران بيمه هستند.
مهري فروشنده يكي از فروشگاه‌هاي لباس زنانه در نزديكي ميدان هفت تير تهران است. او كه از اسلامشهر به اين منطقه مي‌آيد حقوق ماهيانه خود را 70 هزار تومان ذكر مي‌كند و درباره شكايت از كارفرمايان مي‌گويد: يك سال و نيم پيش در مغازه‌اي كار مي‌كردم كه پس از دو سال فعاليت آنجا را ترك كرده و به سازمان تامين اجتماعي درباره بيمه نبودنم طي اين مدت شكايت كردم ولي چند ماه پيش به من اطلاع دادند كه هيچ حقي به من تعلق نمي‌گيرد، چون دو ماه و نيم آنجا كار كرده‌ام و مشمول قانون كار نمي‌شوم! چراكه صاحب مغازه با همدستي مغازه‌ها و واحدهاي صنفي اطراف توانست، دو سال كار من را انكار كند.
حقوق اندكي كه كارگران واحدهاي صنفي دريافت مي‌كنند هر چند تعجب آور است اما چرا افراد حاضر به قبول چنين شرايطي هستند؟
محمد كارگر يكي از ساندويچي‌هاست. او هم با حقوق 50 هزار تومان و غذايي كه كارفرما به او مرحمت مي‌كند! روزگار مي‌گذراند و درباره چگونگي شرايط كاري‌اش مي‌گويد: از هشت صبح تا يك و نيم شب كار مي‌كنم و تعطيلي هم ندارم.
او درباره رفتار كارفرما مي‌گويد: كارفرمايمان رفتار بدي ندارد، اما يك بار يكي از كارگران را كه درخواست انعام از مشتري كرده بود به شدت كتك زد.
بسياري از كارفرمايان با استخدام فصلي كارگران، خود را از قيد قانون كار و بيمه رها مي‌كنند و بدين طريق كارشان را قانوني جلوه مي‌دهند.
علي در لباس يك عروسك بزرگ قورباغه جلو در يك ساندويچي ايستاده است. براي روزانه 1100 تومان در جلد اين عروسك فرو مي‌رود. ساعتي دو دقيقه حق دارد كه كله قورباغه را بردارد تا از گرما رهايي يابد. او 33 هزار تومان درآمد ماهيانه‌اش را براي خانواده‌اش مي‌فرستد
منبع:http://www.bia2javan.com/Elmi-Farhangi/view14526.asp
اينها ابتدايي و بديهي‌ترين حقوق يك كارگر است كه از سوي كارفرمايان ناديده گرفته مي‌شود و وزارت كار نيز علي رغم وظيفه خود در صيانت از نيروي كار با شفافيت اين موضوع در كشور اقدامي براي احقاق حقوق اين دسته از كارگران انجام نمي‌دهد.
مجيد جوان 21 ساله اهري كارگر يك اغذيه فروشي در حوالي ميدان انقلاب تهران است كه به مدت دو سال در اين مكان مشغول به كار است و در همين مكان زندگي مي‌كند. شام و نهارش هم از ساندويج‌هايي كه خودش درست مي‌كند، تامين مي‌شود. ماهانه 60 هزار تومان دريافت مي‌كند كه 10 هزار تومان آن را خرج مي‌كند و بقيه را به شهرستان مي‌فرستد.
او مي‌گويد: براي من مكان شام و نهار مهمترين چيز است همين كه در تهران زندگي مي‌كنم و ماهيانه 50 هزار تومان براي خانواده‌ام مي‌فرستم، قانعم.
از بيمه كه مي‌پرسم گويي چيزي نمي‌داند و مي‌گويد: گاهي اوقات كه ماموراني به اينجا مي‌آيند، صاحب كارم مرا بيرون مي‌فرستد و با پسرش مشغول كار مي‌شود، فكر مي‌كنم آن‌ها ماموران بيمه هستند.
مهري فروشنده يكي از فروشگاه‌هاي لباس زنانه در نزديكي ميدان هفت تير تهران است. او كه از اسلامشهر به اين منطقه مي‌آيد حقوق ماهيانه خود را 70 هزار تومان ذكر مي‌كند و درباره شكايت از كارفرمايان مي‌گويد: يك سال و نيم پيش در مغازه‌اي كار مي‌كردم كه پس از دو سال فعاليت آنجا را ترك كرده و به سازمان تامين اجتماعي درباره بيمه نبودنم طي اين مدت شكايت كردم ولي چند ماه پيش به من اطلاع دادند كه هيچ حقي به من تعلق نمي‌گيرد، چون دو ماه و نيم آنجا كار كرده‌ام و مشمول قانون كار نمي‌شوم! چراكه صاحب مغازه با همدستي مغازه‌ها و واحدهاي صنفي اطراف توانست، دو سال كار من را انكار كند.
حقوق اندكي كه كارگران واحدهاي صنفي دريافت مي‌كنند هر چند تعجب آور است اما چرا افراد حاضر به قبول چنين شرايطي هستند؟
محمد كارگر يكي از ساندويچي‌هاست. او هم با حقوق 50 هزار تومان و غذايي كه كارفرما به او مرحمت مي‌كند! روزگار مي‌گذراند و درباره چگونگي شرايط كاري‌اش مي‌گويد: از هشت صبح تا يك و نيم شب كار مي‌كنم و تعطيلي هم ندارم.
او درباره رفتار كارفرما مي‌گويد: كارفرمايمان رفتار بدي ندارد، اما يك بار يكي از كارگران را كه درخواست انعام از مشتري كرده بود به شدت كتك زد.
بسياري از كارفرمايان با استخدام فصلي كارگران، خود را از قيد قانون كار و بيمه رها مي‌كنند و بدين طريق كارشان را قانوني جلوه مي‌دهند.
علي در لباس يك عروسك بزرگ قورباغه جلو در يك ساندويچي ايستاده است. براي روزانه 1100 تومان در جلد اين عروسك فرو مي‌رود. ساعتي دو دقيقه حق دارد كه كله قورباغه را بردارد تا از گرما رهايي يابد. او 33 هزار تومان درآمد ماهيانه‌اش را براي خانواده‌اش مي‌فرستد
منبع:http://www.bia2javan.com/Elmi-Farhangi/view14526.asp
