در کنار تموم مشکلات روانی و فشارهای اجتماعی که برای یه ترم بالایی وجود داره یه لذتی هست و اون هم اینکه تقریبا مثل بابابزرگ ها میاد و میره و همه بهش احترام میذارن. دیگه تقریبا کسی نمونده که براش کلاس بذاره. همه یه جوری نگاش می کنن و خیلی چیزای دیگه که شما بگید. کسی اینو تا حالا تجربه کرده؟