مشاعرۀ سنّتی

[ranalean]

با اجازه خودم میگم :
در منی و این همه از من جدا
با منی و دیده ات به سوی غیر
بهر من نمانده راه گفته گو
تو نشسته گرم گفته گوی غیر

راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست

 

[toprak]

راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست

تو که مرا به پرده ها کشیده ای
چگونه پی نبرده ای به راز من؟
گذشتم از تن تو زانکه در جهان
تنی نبود مقصد نیاز من

 

[won-a-pa-lei]

نفسم گرفت از این شب،در این حصار بشکن
در این حصار جادویی روزگار بشکن

 

[toprak]

نفسم گرفت از این شب،در این حصار بشکن
در این حصار جادویی روزگار بشکن

نسیمم...غرق در عطر بهاری نا امید از خویش
نسیم اما نسیم بی قراری نا امید از خویش

اگر آزاد باشم باز می گردم به آغوشت
به خاک افکن مرا همچون شکاری نا امید از خویش

 

[won-a-pa-lei]

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها

 

[ranalean]

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

 

[salvador]

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها

از مدرسه و صومعه کردیم کناره



در میکده و مصطبه آرام گرفتیم


مصطبه = میخانه

 

[salvador]

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

ده سال فزونست که من فتنه اویم



عمری سپری گشت من اندوه خورانم

 

[ranalean]

ده سال فزونست که من فتنه اویم



عمری سپری گشت من اندوه خورانم

مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر

ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم

 

[salvador]

من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا



ای قد مه از رشک تو چون آسمان گشته دوتا

 

[meddler]

من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا



ای قد مه از رشک تو چون آسمان گشته دوتا

آن زمان که بنهادم سر به پای آزادی
دست خود ز جان شستم از برای آزادی
.
.
.
فرخی ز جان و دل میکند در این محفل
دل نثار استقلال جان فدای آزادی

 

[salvador]

آن زمان که بنهادم سر به پای آزادی
دست خود ز جان شستم از برای آزادی
.
.
.
فرخی ز جان و دل میکند در این محفل
دل نثار استقلال جان فدای آزادی

یا بجز عشق تو از تو یادگارم هست نیست



یا قدم در عشق تو سخت استوارم نیست هست

 

[toprak]

من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا



ای قد مه از رشک تو چون آسمان گشته دوتا

انان که محیط فضل و اداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند به روز
گفتند فسانه ای و در خواب شدند

 

[meddler]

انان که محیط فضل و اداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند به روز
گفتند فسانه ای و در خواب شدند

دیدی دلا که یار نیامد
گرد آمد و سوار نیامد
بگداخت شمع و سوخت سراپای
و آن صبح زرنگار نیامد

 

[ranalean]

یا بجز عشق تو از تو یادگارم هست نیست



یا قدم در عشق تو سخت استوارم نیست هست

تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
....................................

مصرع دوم یادم رفته

 

[salvador]

در نوای عشق آن صد نوبهار سرمدی



صد هزاران بلبلان اندر گل و گلزار ما

 

[meddler]

تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
....................................

مصرع دوم یادم رفته

تو را خبر ز دل بي قرار بايد و نيست
غم تو هست ولي غمگسار بايد و نيست

 

[meddler]

در نوای عشق آن صد نوبهار سرمدی



صد هزاران بلبلان اندر گل و گلزار ما

آراستیم خانه و خان را
و آن ضیف نامدار نیامد
دل را و شوق را و توان را
غم خورد و غمگسار نیامد

 

[salvador]

تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
....................................

مصرع دوم یادم رفته

غم تو هست ولي غمگسار بايد و نيست

تویی این یا پری آیا کدام است



بگو با من ترا آخر چه نام است

 

[meddler]

غم تو هست ولي غمگسار بايد و نيست

تویی این یا پری آیا کدام است



بگو با من ترا آخر چه نام است

تو را ای گران مایه دیرینه ایران
تو را ای گرامی گهر دوست دارم

 

[soroush7]

در نوای عشق آن صد نوبهار سرمدی



صد هزاران بلبلان اندر گل و گلزار ما

ای صورت پهلو به تبدل زده! ای رنگ

من با تو به دل یکدله کردن، تو به نیرنگ

 

[won-a-pa-lei]

من از آتش و آب​

سر درآوردم.​

از توفان و از پرنده.​

من از شادي و درد​

سر درآوردم،​

گُل ِ خورشيد را اما​

هرگز ندانستم​

که ظلمت‌گردان ِ شب​

[FONT=&quot]چه‌گونه تواند شد![/FONT]

 

[ranalean]

آراستیم خانه و خان را
و آن ضیف نامدار نیامد
دل را و شوق را و توان را
غم خورد و غمگسار نیامد

دردی است غیر مردن کان را دوا نباشد

پس من چگونه گویم کین درد را دوا کن

 

[won-a-pa-lei]

چه قاطی پاطی شد!

 

[ranalean]

ای صورت پهلو به تبدل زده! ای رنگ

من با تو به دل یکدله کردن، تو به نیرنگ

گفت آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه

گفت در سر عقل باید بی کلاهی عار نیست

 

[meddler]

گفت آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه

گفت در سر عقل باید بی کلاهی عار نیست

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من
سر راحت ننهادی به سر بالینی

 

[Narges *]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[toprak]

چه قاطی پاطی شد!

دوش امده بود آن بت بنده نواز:
از ما همه لابه بود و از وی همه ناز
شب رفت و حدیث ما به آخر نرسید
شب را چه گنه؟قصه ی ما بود دراز

 

[meddler]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

رفیق یک دله ...غمخوار یار باید و نیست
فغان ! چها که درین روزگار باید و نیست

 

[soroush7]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

روز ازل هم گریست آن ملک مست

نامه تقدیر را که بست به بالم