من نظر خودمو می گم.
اصلا کاری به این که کدوم یک از بزرگا می خورن ،یا کدوم مرجع تقلید حرام اعلام کرده ندارم.
من معتقدم ،آدم باید از درون شادی و نشاط رو حس کنه.نه اینکه برای این کار به چیزایی متوسل بشه که زود گذره.(حالا از ضررهاش و فایده هاش فاکتور گرفتم.)
من به این خاطر خیلی باهاش موافق نیستم .نه خوردم ،نه دوست دارم امتحانش کنم.
تنها چیزی که این وسط برام اهمیت داره اینه که خدا دوست نداره.ولا غیر
این نظرت واقعا جالب بود.
شما میگید که دوست ندارید خوشیاتون مصنوعی باشه!!
ولی خب معمولا برای هر کاری نیاز به ابزاری هستش.که این تو همه چیز صدق میکنه.
مثلا نماز میتونه ابزاری هستش برای گفتگو با خدا
ولی مساله جالبی که وجود داره دوستان اعلام میکنن که مشروب خورا همه جانی آدم کش و...هستن!!!و از درونشون آدم خوب بیرون نمیاد!!!
.
