وقتی می خواهید که چگالی رو بررسی کنید، باید اثر هر پارامتر رو روی آرایش فضایی پلیمر بررسی کنید.
1- وقتی درصد تبلور پلیمر زیاد بشه، یعنی زنجیرهای پلیمر در کنار هم چیدمان مرتب تری پیدا می کنن و به همین دلیل در واحد حجم، تعداد بیشتری زنجیر می تونه در کنار هم قرار بگیره. به عنوان مثال در نظر بگیرید یک کلاف طناب وقتی به صورت درهم باشه حجم بیشتری اشغال می کنه یا وقتی به صورت مرتب دور هم پیچیده شده باشه ؟ بخاطر همین، جرم زنجیر قرار گرفته شده در واحد حجم از پلیمر بیشتر شده و دانسیته پلیمر افزایش پیدا می کنه. HDPE دارای درصد تبلور بالاتری نسبت به LDPE هست و دانسیته بیشتری هم نسبت به LDPE داره. یا برای PP اگه دقت کنید، PP با آرایش فضایی سیندیوتاکتیک و همچنین ایزوتاکتیک، دانسیته بیشتری نسبت به PP با آرایش فضایی آتاکتیک داره. (کتاب Polymer Data Handbook, Pages: 772,782,798)
2- وقتی back-bone پلیمر (زنجیر اصلی پلیمر) دارای شاخه های جانبی باشه، حضور این شاخه های جانبی یک ممانعت فضایی برای نزدیک شدن زنجیرها به یکدیگر محسوب می شن. به عنوان مثال در نظر بگیرید وقتی چند درخت با انبوهی از شاخه روی هم قرار بگیرند فضای بیشتری اشغال می کنن یا اینکه شاخه هاشون رو بزنیم و تنه ها رو روی هم بریزیم ؟ به همین دلیل، حضور شاخه های جانبی سبب کاهش جرم پلیمر موجود در واحد حجم از پلیمر میشه، یعنی دانسیته پلیمر رو کاهش میده. به عنوان مثال، دانسیته Very Highly branched PE دانسیته خیلی کمتری از LDPE داره. یا اینکه LDPE آمورف دانسیته کمتری نسبت به LDPE کریستالی (33-53% کریستالی) داره. یا دانسیته LDPE از LLDPE (با درصد برابر کریستالی بودن) کمتر هست. (کتاب Polymers Data Handbook, Pages: 488, 510, 520, 522)
3- اطلاعی در این مورد ندارم. (اما تصورم اینه که چون جرم زنجیر پلیمر به علت حضور عناصر سنگین، بیشتر میشه، پس در واحد حجم، جرم بیشتری حضور خواهد داشت و لذا دانسیته بالاتر خواهد بود. این صرفاً تحلیل شخصیم هست و مرجعی برای صحتش ندارم).
4- میتونید به توضیحاتی که برای اثر شاخه های جانبی دادم، (بخش پلی پروپیلن ایزوتاکتیک، سیندیوتاکتیک و آتاکتیک) مراجعه بفرمائید.
