من نسبت به بعضی چیزا یه حس شیرین و عجیب دارم یه حس کودکانه و رویا گونه دوست دارم همیشه تو اون حس باشم ولی نمیشه
آرامش خیلی عجیبی بهم میده
الان چند مورد و مثال میزنم شاید بهتر متوجه شین
مثلا وقتی شعر :بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم و میخونم این حس و دارم
یا مثلا وقتی که با تلسکوپ ستارهارو میبینم همین حس و دارم یا وقتی اون اسباب بازی بچگیهامو نگاه میکنم نمیدونم اسمش چی بود همونی که تکونش میدی انگار داره برف میاد وقتی اونو تکون میدم غرق تموم دونهاش میشم
یا مثلا آهنگ جعبه جواهراتو میشنوم یا حتی وقتایی که برف و که روی درخت کاج نشسته نگاه میکنم همین حس و دارم
شماهم از این حسا دارین؟؟؟خیلی شیرینه نه؟نمیدوین دلیلش چیه؟درون آدم چه حسی بوجود میاد که انقدر دل چسبه؟
آرامش خیلی عجیبی بهم میده
الان چند مورد و مثال میزنم شاید بهتر متوجه شین
مثلا وقتی شعر :بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم و میخونم این حس و دارم
یا مثلا وقتی که با تلسکوپ ستارهارو میبینم همین حس و دارم یا وقتی اون اسباب بازی بچگیهامو نگاه میکنم نمیدونم اسمش چی بود همونی که تکونش میدی انگار داره برف میاد وقتی اونو تکون میدم غرق تموم دونهاش میشم
یا مثلا آهنگ جعبه جواهراتو میشنوم یا حتی وقتایی که برف و که روی درخت کاج نشسته نگاه میکنم همین حس و دارم
شماهم از این حسا دارین؟؟؟خیلی شیرینه نه؟نمیدوین دلیلش چیه؟درون آدم چه حسی بوجود میاد که انقدر دل چسبه؟
